O tym, że język polski nie jest
łatwym językiem przekonujemy się, słysząc mowę małych dzieci, które często
zamieniają głoski (trudniejsze dźwięki zastępują łatwiejszymi), opuszczają je w
pewnych wyrazach lub zniekształcają ich właściwe brzemienie. Trzy szeregi
głosek dentalizowanych zyskały miano szczególnie trudnych i w związku z tym
najpóźniej pojawiającyh się w języku dziecka.
Są nimi:
- szereg
szumiący: sz, ż, cz, dż.
- szereg
syczący: s, z, c, dz.
- szereg
ciszący: ś, ź, ć, dź.
Dźwięki te są do siebie bardzo podobne, co
utrudnia różnicowanie ich cech i rozpoznawanie w poszczególnych wyrazach. Słuch
fonologiczny małych dzieci nie jest w pełni dojrzały, dlatego w ich mowie
pojawiają się takie zjawiska jak substytucje (zamiany), elizje (brak głoski) oraz
deformacje dźwięków (zniekształcenia). Sposobem na zaprzyjaźnienie się z nimi
jest osłuchiwanie się. Dzieci, aby mogły prawidłowo wymawiać głoski, potrzebują
właściwego wzorca artykulacyjnego. Dziecko słysząc mowę otoczenia, tworzy swój
własny wzorzec artykulacyjny, który stanowi podstawę mówienia. Dlatego dbajmy o
to, żeby nasza mowa była poprawna i czytajmy dzieciom, szczególnie wiersze Jana
Brzechwy i Juliana Tuwima, które są kopalnią trudnych dźwięków.
Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zabrania się kopiowania i wykorzystywania tekstów zawartych na tej stronie bez wiedzy i zgody autora. Wszelkie teksty, jeśli nie zaznaczono inaczej, są własnością intelektualną autora strony.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz