Niepłynność mówienia dotyczy każdego z nas. Jest zjawiskiem
naturalnym i pojawia się często w stanach silnego stresu, zdenerwowania
lub zmęczenia. Nie jest groźna, jeżeli jest zjawiskiem chwilowym i prawie
niezauważalnym.
Niezwykle uciążliwą formą niepłynności jest jąkanie
(patologiczna niepłynność mówienia) rozumiane jako zaburzenie komunikacji, utrudniające
normalne porozumiewanie się. Jąkanie nie jest problemem dotyczącym wyłącznie mówienia, jak przyjęło się uważać. Dla osób
jąkających się największym problemem jest komunikacja,
czyli możliwość porozumiewania się z ludźmi, nawiązywanie kontaktu i związane z
tym emocje. Jąkaniu bardzo
często towarzyszy logofobia (lęk komunikacyjny), czyli strach przed mówieniem.
Istnieje wiele teorii dotyczących możliwych przyczyn jąkania.
Jednak żadna z nich nie wyjaśnia w całości istoty zaburzenia.
Jąkanie jest problemem złożonym, dotyczy dzieci, młodzieży oraz
dorosłych. Każda postać jąkania jest inna, co oznacza, że nie ma dwóch osób
jąkających się w ten sam sposób. W
moim odczuciu jąkanie jest przede wszystkim problemem indywidualnym, dotyczącym
każdego człowieka z osobna, dlatego, żeby poznać i zrozumieć jąkanie, trzeba
najpierw poznać i zrozumieć człowieka jąkającego się.
Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zabrania się kopiowania i wykorzystywania tekstów zawartych na tej stronie bez wiedzy i zgody autora. Wszelkie teksty, jeśli nie zaznaczono inaczej, są własnością intelektualną autora strony.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz